Grenzen opzoeken in Sarek

Behalve langlaufen, zoekt Matti Baggerman graag de grenzen op van haar kunnen. Van 15 tot en met 29 maart trok zij samen met triatleten Karin Sloove en Onno de Boer door Sarek, het grootste nationale park van Zweden gelegen boven de poolcirkel met alpiene toppen, massieven en brede gletsjerdalen. De enige manier om er doorheen te trekken is op back country ski’s en met pulka’s (sleden) en tent. In het hart van Sarek zijn geen hutten en het is verboden gebied voor husky’s en sneeuwscooters. Matti: “Al in 2007 droomde ik ervan om door Sarek te trekken ’s winters. Twee jaar geleden deed ik een eerste poging maar die strandde omdat ik achteraf gezien niet goed was voorbereid. Dit keer lukte het wel.”

Het was een tocht van in totaal 9 dagen en 150 km waarvan Karin, Onno en Matti de helft ’s nachts doorbrachten in tent en de andere helft in berghutten. Het begon met harde wind, een gevoelstemperatuur van -22 ºC en slecht zicht, maar gaandeweg knapte het weer op. “Toen we in het hart van Sarek waren, hadden we zon. De vergezichten waren werkelijk oogverblindend. Je voelt dan dat je ergens bent waar je eigenlijk als mens niet hoort te zijn. En toch was ik daar….  ik voelde mij heel klein.”

Twee nachten was het extreem koud. Een stukje van de neus  van Karin vertoonde daarna bevriezingsverschijnselen. Matti: “Ik werd om de zoveel tijd wakker en voelde de scherpe kou door de slaapzak mijn lijf intrekken. Ik lag te wachten tot ik op kon staan om weer te kunnen bewegen.”

40 kilo gedroogd voedsel trok Onno vooruit in zijn pulka. De hele dag door werd er gegeten en gedronken. “Dat is ook de enige manier om het vol te houden”, vertelt Matti. En een goede voorbereiding. “Want je weet dat dingen mis kunnen gaan. Mijn gps liep al op de 2e dag vast. En later kregen we een van de twee benzinebranders na een ijskoude nacht niet meer opengedraaid. Op de 6e dag zaten de skibindingen van Karin muurvast. Gelukkig wist Onno – die werktuigbouwkundige is – de bindingen binnen 15 minuten te repareren. Anders hadden we de tocht vroegtijdig kunnen beëindigen.”

Je niet kunnen wassen, niet fatsoenlijk kunnen tandenpoetsen, geen toilet. Maar wel de sensatie van het eten van chocolade na een ijskoude nacht en je weer beter voelen daarna. Een brutale rode poolvos tegenkomen onderweg, 3 wolverines zien spelen in de sneeuw verderop, de zon zien opkomen in het machtige dal Rapadalen, opeens weer water zien stromen, twee raven zien vliegen boven de berg Nammasj. Daarna bij aankomst in een berghut de weldaad van een washandje met warm water op je gezicht, weer in een normaal bed liggen, weer naar een (buiten)toilet kunnen gaan. “Je moet het hebben meegemaakt” aldus Matti. Om er daarna over te kunnen vertellen en anderen te inspireren om ook te gaan.

Het winterkamperen blijkt verslavend. Matti is  namelijk alweer bezig met haar volgende tocht in 2017: Dividalen, Noorwegen. Dit natuurreservaat in het Noorse gedeelte van Lapland, ook boven de poolcirkel, ligt nog hoger dan Sarek. “Dan wordt het een solotour. Ik weet nu dat ik het kan. En alleen een tocht maken, dat heeft weer een andere dimensie dan samen. Dat wil ik ook hebben meegemaakt.”